vim/runtime/doc/vim-pl.1

.TH VIM 1 "2006 kwi 11"
.SH NAME
vim \- Vi rozbudowany, edytor tekstu dla programisty
.SH SYNOPSIS
.br
.B vim
[opcje] [plik ..]
.br
.B vim
[opcje] \-
.br
.B vim
[opcje] \-t znacznik
.br
.B vim
[opcje] \-q [plik_błędu]
.PP
.br
.B ex
.br
.B view
.br
.B gvim
.B gview
.B evim
.B eview
.br
.B rvim
.B rview
.B rgvim
.B rgview
.SH OPIS
.B Vim
jest edytorem tekstu kompatybilnym z Vi. Może być
używany do edycji wszelkiego rodzaju plików tekstowych.
Użyteczny zwłaszcza przy edycji programów.
.PP
Posiada wiele usprawnień w porównaniu z Vi: wielopoziomowe cofanie zmian,
wiele okien i buforów, podświetlanie składni, edycja linii poleceń,
uzupełnianie nazw plików, pomoc on-line, wizualna selekcja, itd.
Zobacz ":help vi_diff.txt" dla podsumowania różnic pomiędzy
.B Vimem
i Vi.
.PP
W czasie korzystania z
.B Vima
można uzyskać obszerną pomoc z systemu pomocy on-line dzięki poleceniu ":help".
Zobacz rozdział POMOC ON-LINE poniżej.
.PP
Najczęściej
.B Vim
jest uruchamiany do edycji pojedynczego pliku poleceniem
.PP
	vim plik
.PP
Bardziej ogólnie
.B Vim
jest uruchamiany poprzez:
.PP
	vim [opcje] [lista plików]
.PP
Jeśli brak listy plików edytor rozpocznie z pustym buforem. W innym
wypadku istnieje dokładnie jedna z czterech możliwości by wybrać jeden
lub więcej plików do edycji.
.TP 12
plik ..
Lista nazw plików.
Pierwsza nazwa będzie nazwą bieżącego pliku, który zostanie wczytany
do bufora. Kursor zostanie umieszczony w pierwszym wierszu. Do
kolejnych plików można przejść dzięki poleceniu ":next". By otworzyć
plik, którego nazwa zaczyna się od myślnika należy listę plików
poprzedzić "\-\-".
.TP
\-
Plik do edycji jest wczytany ze standardowego wejścia. Polecenia są
odczytywane ze standardowego wyjścia błędów, którym powinien być
terminal (tty).
.TP
\-t {znacznik}
Plik do edycji i początkowa pozycja kursora zależy od "znacznika",
rodzaju etykiety goto.
{znacznika} szuka się w pliku tags, związany z nim plik staje się
plikiem bieżącym i wykonuje się powiązane polecenie.
Zazwyczaj używa się tego sposobu dla programów w C, w których wypadku
{znacznik} może być nazwą funkcji.
W efekcie plik zawierający określoną funkcję staje się plikiem
bieżącym a kursor jest umieszczony na początku funkcji.
Zobacz ":help tag-commands".
.TP
\-q [plik_błędów]
Zacznij w trybie quickFix.
Plik [plik_błędów] zostaje zinterpretowany i pokaże się pierwszy błąd.
Jeśli brak opcji [plik_błędów] nazwa pliku zostanie pobrana z opcji
\&'errorfile' (domyślnie "AztecC.Err" dla Amigi, "errros.err" dla innych
systemów.
Do kolejnych błędów można przeskoczyć dzięki poleceniu ":cn".
Zobacz ":help quickfix".
.PP
W zależności od wywołania
.B Vim
zachowuje się inaczej (program może być cały czas tym samym
plikiem).
.TP 10
vim
"Normalny" sposób, wszystko jest domyślne.
.TP
ex
Zacznij w trybie Ex.
Przejdź do trybu Normalnego poleceniem ":vi".
Można także uruchomić poprzez argument "\-e".
.TP
view
Zacznij w trybie tylko do odczytu. W ten sposób będziesz chroniony
przed zapisywaniem pliku. Można także uruchomić poprzez argument
"\-R".
.TP
gvim gview
Wersja GUI.
Uruchamia nowe okno.
Można także uruchomić poprzez argument "\-g".
.TP
evim eview
Wersja GUI w łatwym trybie.
Uruchamia nowe okno.
Można także uruchomić poprzez argument "\-y".
.TP
rvim rview rgvim rgview
Podobnie jak powyżej, ale z ograniczeniami. Nie będzie można uruchomić
poleceń powłoki lub zawiesić
.B Vima.
Można także uruchomić poprzez argument "\-Z".
.SH OPCJE
Opcje można podać w dowolnej kolejności, przed lub po nazwach plików.
Opcje bez argumentów można łączyć po pojedynczym myślniku.
.TP 12
+[num]
W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony w wierszu "num".
Jeśli brak "num" kursor zostanie umieszczony w ostatnim wierszu.
.TP
+/{wzór}
W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony na pierwszym wystąpieniu
{wzór}.
Zobacz ":help search-pattern" by dowiedzieć się jakie są możliwe
wzorce wyszukiwania.
.TP
+{polecenie}
.TP
\-c {polecenie}
{polecenie} zostanie wykonane po tym jak wczyta się pierwszy plik.
{polecenie} jest interpretowane jako polecenie Ex.
Jeśli {poleceni} zawiera białe znaki musi być umieszczone w podwójnych
cudzysłowach (zależy to od używanej powłoki).
Przykład: vim "+set si" main.c
.br
Uwaga: Można użyć do 10 poleceń "+" lub "\-c".
.TP
\-S {plik}
{plik} zostanie zinterpretowany po wczytaniu pierwszego pliku.
Jest równoważne \-c "source {plik}".
{plik} nie może zaczynać się '\-'.
Jeśli nie podano {plik} zostanie użyty "Session.vim" (działa tylko
wtedy jeśli \-S jest ostatnim argumentem).
.TP
\-\-cmd {polecenie}
Podobne do "\-c", ale polecenie jest wykonywane tuż przed
interpretacją jakiegokolwiek pliku vimrc.
Można użyć do 10 takich poleceń, niezależnie od poleceń od "\-c"
.TP
\-A
Jeśli
.B Vim
został skompilowany ze wsparciem dla języków arabskich (edycja od
prawej do lewej i arabska mapa klawiatury) ta opcja uruchamia
.B Vima
w trybie arabskim, np. ustawia się opcja 'arabic'. W innym wypadku
pojawi się komunikat błędu i
.B Vim
zakończy działanie.
.TP
\-b
Tryb binarny.
Ustawi się kilka opcji, które umożliwią edycję plików binarnych lub
wykonywalnych.
.TP
\-C
Kompatybilny. Ustawia opcję 'compatible'.
W ten sposób 
.B Vim
będzie zachowywał się jak Vi, nawet jeśli istnieje plik .vimrc.
.TP
\-d
Uruchom w trybie diff.
Powinno się użyć dwóch, trzech lub czterech nazwy plików jako argumentów.
.B Vim
otworzy wszystkie te pliki i pokaże różnice między nimi.
Działa jak vimdiff(1).
.TP
\-d {urządzenie}
Otwórz {urządzenie} by używać jako terminal.
Tylko na Amidze.
Przykład:
"\-d con:20/30/600/150".
.TP
\-D
Debugowanie. Przejdź do trybu debugowanie wykonując pierwsze polecenie
ze skryptu.
.TP
\-e
Uruchom
.B Vima
w trybie Ex, działa tak samo jakby wywołano program jako "ex".
.TP
\-E
Uruchom
.B Vima
w ulepszonym trybie Ex, działa tak samo jakby wywołano program jako
"exim".
.TP
\-f
Pierszy plan. Dla wersji GUI.
.B Vim
nie nie oddzieli się od powłoki w jakiej został uruchomiony. Na Amidze
.B Vim
nie jest uruchomiony ponownie by otworzyć nowe okno.
Opcja powinna być użyta kiedy
.B Vim
jest wywoływany przez program, który ma zaczekać na koniec sesji (np.
mail).
Na Amidze polecenia ":sh" i ":!" nie będą działać.
.TP
\-\-nofork
Pierwszy plan. Dla wersji GUI.
.B Vim
nie oddzieli się od powłoki w jakiej został uruchomiony.
.TP
\-F
Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem FKMAP dla edycji tekstów od
prawej do lewej i mapowania klawiatury Farsi, ta opcja uruchomi
.B Vima
w trybie Farsi, np. zostawią ustawione opcje 'fkmap' i 'rightleft'.
W innym wypadku pojawi się komunikat błędu i
.B Vim
zakończy działanie.
.TP
\-g
Jeśli
.B Vim
został skompilowany ze wsparciem dla GUI ta opcja uruchomi GUI.
W innym wypadku pojawi się komunikat błędu i
.B Vim
zakończy działanie.
.TP
\-h
Wyświetli krótką pomoc o argumentach linii poleceń i opcjach. Potem
.B Vim
zakończy działanie.
.TP
\-H
Jeśli
.B Vim
został skompilowany ze wsparciem RIGHTLEFT dla edycji od prawej do
lewej oraz ma mapowanie klawiatury dla hebrajskiego, ta opcja uruchomi
.B Vima
w trybie hebrajskim, np. ustawi opcje 'hkmap' i 'rightleft'.
W innym wypadku pojawi się komunikat błędu i
.B Vim
zakończy działanie.
.TP
\-i {viminfo}
Kiedy
.B Vim
używa pliku viminfo ta opcja wskaże jakiego pliku użyć zamiast
domyślnego "~/.viminfo".
Można też ominąć użycie pliku .viminfo przez podanie nazwy "NONE".
.TP
\-L
To samo co \-r.
.TP
\-l
Tryb Lisp.
Ustawia opcje 'lisp' i 'showmatch'.
.TP
\-m
Zmiana pliku jest niemożliwa.
Przestawia opcję 'write'.
Można zmieniać zawartość bufora, ale zapisanie pliku nie jest
możliwe.
.TP
\-M
Opcje 'modifiable' i 'write' zostaną wyłączone, tak więc zmiany
w pliku oraz ich zapisanie nie są możliwe. Wartość tych opcji można
zmienić.
.TP
\-N
Tryb niekompatybilny. Przestawia opcję 'compatible'. Dzięki temu
.B Vim
będzie zachowywał się odrobinę lepiej, ale mniej zgodnie z Vi nawet
jeśli nie istnieje plik .vimrc.
.TP
\-n
Nie powstanie plik wymiany. Odzyskanie pliku po wypadku nie będzie
możliwe.
Wygodne jeśli instnieje potrzeba edycji na bardzo wolnym medium (np.
dyskietce). Ten cel można osiągnąć także przez ":set uc=0". Można
odwrócić przez ":set uc=200".
.TP
\-nb
Uruchom jako serwer edytora dla NetBeans. Zobacz dokumentację by
dowiedzieć się więcej.
.TP
\-o[N]
Otwórz N okien w stosie.
Kiedy brak N, otwórz jedno okno dla każdego pliku.
.TP
\-O[N]
Otwórz N okien obok siebie.
Kiedy brak N, otwórz jedno okno dla każdego pliku.
.TP
\-p[N]
Otwórz N kart.
Kiedy brak N, otwórz jedną kartę dla każdego pliku.
.TP
\-R
Tryb tylko do odczytu.
Zostanie ustawiona opcja 'readonly'.
Cały czas można zmieniać bufor, ale będzie istniała blokada by chronić
przed przypadkowym zapisaniem pliku.
Jeśli chcesz zapisać plik dodaj wykrzyknik do polecenia Ex, np. ":w!".
Opcja \-R implikuje opcję \-n (zobacz poniżej).
Opcja 'readonly' może zostać przestawiona poprzez ":set noro".
Zobacz ":help 'readonly'".
.TP
\-r
Wypisz listę plików wymiany razem z informacjami o nich.
.TP
\-r {plik}
Tryb odzyskiwania danych.
Plik wymiany zostanie wykorzystany do odzyskania gwałtownie przerwanej sesji.
Plik wymiany to plik z taką samą nazwą co plik oryginalny z dodanym ".swp".
Zobacz ":help recovery".
.TP
\-s
Tryb cichy. Rozpoczęty tylko kiedy uruchomiony jako "Ex" lub opcja
"\-e" została podana przed opcją "\-s".
.TP
\-s {skrypt}
Zostanie wczytany plik {skrypt}.
Znaki w pliku zostaną zinterpretowane jakby były wpisywane.
To samo można osiągnąć poprzez polecenie ":source! {skrypt}".
Jeśli osiągnięto koniec pliku zanim edytor zakończył działanie, dalsze
znaki odczytywane są z klawiatury.
.TP
\-T {terminal}
Przekazuje
.B Vimowi
nazwę terminalu jakiego używasz.
Wymagane tylko wtedy jeśli nie działa automatycznie.
Powinien być to terminal znany
.B Vimowi
(builtin) lub zdefiniowany w plikach termcap lub terminfo.
.TP
\-u {vimrc}
Użyj poleceń z pliku {vimrc} w czasie uruchamiania.
Wszystkie inne możliwe pliki uruchamiania zostaną pominięte.
Używaj do edytowania plików specjalnych.
Można pominąć także wszystkie możliwe pliki uruchamiania poprzez
podanie nazwy "NONE".
Zobacz ":help initialization" by poznać więcej szczegółów.
.TP
\-U {gvimrc}
Użyj poleceń z pliku {gvimrc} w czasie uruchamiania GUI.
Wszystkie inne możliwe pliki uruchamiania GUI zostaną pominięte.
Można pominąć także wszystkie możliwe pliki uruchamiania GUI poprzez
podanie nazwy "NONE".
Zobacz ":help gui-init" by poznać więcej szczegółów.
.TP
\-V[N]
Tryb gadatliwy. Wypisz wiadomości o tym jaki pliki są wczytywane
i o informacjach pobieranych i dodawanych do pliku viminfo. Opcjonalny
argument N jest wartością 'verbose'. Domyślnie 10.
.TP
\-v
Uruchom
.B Vima
w trybie Vi, tak jakby program był nazwany "vi". Ma znaczenie
tylko wtedy jeśli program nazwany jest "ex".
.TP
\-w {plik}
Wszystkie wciśnięcia klawiszy, aż do zakończenia działania programu,
są zapisywane w {plik} .
Użyteczne jeśli chce się stworzyć skrypt do użycia z "vim \-s" lub
":source!".
Jeśli {plik} istnieje, znaki są dopisywane.
.TP
\-W {plik}
Podobnie do \-w, ale istniejący plik jest nadpisywany.
.TP
\-x
Użyj szyfrowania podczas zapisywania plików. Zostaniesz poproszony
o podanie klucza.
.TP
\-X
Nie łącz z serwerem X. Skraca czas uruchamiania w terminalu, ale tytuł
okna i schowek nie będą wykorzystywane.
.TP
\-y
Uruchom
.B Vima
w łatwym trybie, tak jakby program został wywołany "evim" lub "eview".
.B Vim
będzie zachowywał się bardziej jak edytor kliknij-i-wpisz.
.TP
\-Z
Tryb ograniczony. Zachowuje się jakby nazwa programu zaczynała się od
"r".
.TP
\-\-
Oznacza koniec opcji.
Argumenty po tej opcji będą traktowane jak nazwy plików. Używa się do
otwierania plików, których nazwy zaczynają się od '\-'.
.TP
\-\-echo\-wid
Wyłącznie GTK GUI: wypisz ID okna na standardowe wyjście.
.TP
\-\-help
Wyświetl informację o pomocy i zakończy, to samo co"\-h".
.TP
\-\-literal
Potraktuj nazwy plików dosłownie i nie rozwiązuj kwantyfikatorów. Nie
ma znaczenia na Uniksach gdzie powłoka rozwiązuje kwantyfikatory.
.TP
\-\-noplugin
Pomiń ładowanie wtyczek. Implikowane przy \-u NONE.
.TP
\-\-remote
Połącz się z serwerem Vima i edytuj w nim resztę plików podanych jako
argumenty. Jeśli nie znaleziono serwera zostanie zgłoszony błąd a pliki zostaną
otwarte w bieżącym Vimie.
.TP
\-\-remote\-expr {wyrażenie}
Połącz z serwerem Vima, rozwiąż w nim {wyrażenie} i wypisz rozwiązanie
na standardowe wyjście.
.TP
\-\-remote\-send {klawisze}
Połącz z serwerem Vima i wyślij do niego {klawisze}.
.TP
\-\-remote\-silent
Tak samo jak \-remote, ale bez ostrzeżenia kiedy nie znaleziono
serwera.
.TP
\-\-remote\-wait
Tak samo jak \-remote, ale Vim nie zakończy dopóki pliki pozostaną
otwarte.
.TP
\-\-remote\-wait\-silent
Tak samo jak \-\-remote\-wait, ale bez ostrzeżenie kiedy nie
znaleziono serwera.
.TP
\-\-serverlist
Wypisz nazwy wszystkich serwerów Vima jakie można znaleźć.
.TP
\-\-servername {nazwa}
Użyj {nazwa} jako nazwy serwera. Wykorzystane dla bieżącego Vima o ile
nie połączone z argumentem \-\-remote, wtedy jest to nazwa serwera do
połączenia.
.TP
\-\-socketid {id}
Wyłącznie GTK GUI: Użyj mechanizmu GtkPlug by uruchomić gvima w innym
oknie.
.TP
\-\-version
Wypisz informację o wersji i zakończ.
.SH POMOC ON-LINE
By rozpocząć wpisz ":help" w
.B Vimie
Wpisz ":help temat" by uzyskać pomoc na określony temat.
Przykład: ":help ZZ" by uzyskać pomoc na temat polecenia "ZZ".
Użyj <Tab> i CTRL\-D aby uzupełnić tematy (":help
cmdline\-completion"). W plikach pomocy istnieją znaczniki by ułatwić
skakanie z jednego miejsca do innego (rodzaj linków hipertekstowych,
zobacz ":help").
Można w ten sposób zobaczyć całą dokumentację, np. ":help syntax.txt".
.SH PLIKI
.TP 15
/usr/local/lib/vim/doc/*.txt
Dokumentacja
.B Vima
Użyj ":help doc\-file\-list" aby uzyskać pełną listę.
.TP
/usr/local/lib/vim/doc/tags
Plik znaczników służy do znajdowania informacji w plikach dokumentacji.
.TP
/usr/local/lib/vim/syntax/syntax.vim
Globalne uruchamianie podświetlania składni.
.TP
/usr/local/lib/vim/syntax/*.vim
Pliki składni dla różnych języków.
.TP
/usr/local/lib/vim/vimrc
Globalny plik uruchamiania
.B Vima
.TP
~/.vimrc
Osobiste parametry uruchamiania
.B Vima
.TP
/usr/local/lib/vim/gvimrc
Globalne uruchamianie gvima.
.TP
~/.gvimrc
Osobiste parametry uruchamiania gvima.
.TP
/usr/local/lib/vim/optwin.vim
Skrypt używany w poleceniu ":options", dobry sposób do przeglądania
i ustawiania opcji.
.TP
/usr/local/lib/vim/menu.vim
Globalne uruchamianie menu gvima.
.TP
/usr/local/lib/vim/bugreport.vim
Skrypt służący do tworzenia raportów o błędach. Zobacz ":help bugs".
.TP
/usr/local/lib/vim/filetype.vim
Skrypt do wykrywania typu pliku według jego nazwy. Zobacz ":help 'filetype'".
.TP
/usr/local/lib/vim/scripts.vim
Skrypt do wykrywania typu pliku według jego zawartości. Zobacz ":help 'filetype'".
.TP
/usr/local/lib/vim/print/*.ps
Pliku używane do drukowania PostScriptu.
.PP
Najświeższe wiadomości na stronie
.B Vima:
.br
<URL:http://www.vim.org/>
.SH ZOBACZ TAKŻE
vimtutor(1)
.SH AUTOR
.B Vim
został napisany przez Brama Moolenaara z dużą pomocą innych osób.
Zobacz ":help credits" w
.B Vimie.
.br
.B Vim
bazuje na Steviem, nad którym pracowali: Tim Thompson, Tony Andrews
i G.R. (Fred) Walter.
Mało już zostało z oryginalnego kodu.
.SH BŁĘDY
Prawdopodobne.
Zobacz ":help todo" by poznać listę znanych problemów.
.PP
Pamiętaj że pewna ilość problemów, które mogą być uznawane przez
niektórych ludzi za błędy są w rzeczywistości spowodowane wiernością
w odtwarzaniu zachowania Vi.
Jeśli sądzisz, że inne rzeczy są błędami "ponieważ Vi robi to
inaczej", powinieneś przyjrzeć się bliżej plikowi vi_diff.txt (lub
wpisać ":help vi_diff.txt" w Vimie).
Sprawdź także opis opcji 'compatible' i 'cpoptions'.